Η Πάρος μπορεί να υπερηφανεύεται για την πλούσια ιστορία της παραγωγής κρασιού που χρονολογείται από την αρχαιότητα. Το τοπίο της είναι διάσπαρτο με χιλιάδες πετρόχτιστες αναβαθμίδες, αφιερωμένες κυρίως σε αμπελώνες. Το εμπόριο κρασιού ήταν μια σημαντική πηγή πλούτου για τους αρχαίους Παριανούς, δεύτερη μετά το φημισμένο παριανό μάρμαρο. Ακόμα και στην Πρωτοκυκλαδική περίοδο υπάρχουν ενδείξεις για την καλλιέργεια του κρασιού, όπως φαίνεται σε ένα μαρμάρινο ειδώλιο ενός πότη.

Η Πάρος συνέχισε την οινοποιητική της παράδοση σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας, με αναφορές σε νομίσματα, πιθάρια και αμφορείς από την κλασική, ελληνιστική, ρωμαϊκή και βυζαντινή εποχή. Το πάτημα των σταφυλιών γινόταν σε μαρμάρινες γούρνες, ενώ πρόσφατα μεταφέρθηκε σε υπαίθρια πέτρινα πατητήρια. Πρόκειται για χαμηλές, ορθογώνιες κατασκευές που χτίστηκαν σε σταθερό έδαφος και ο σχεδιασμός τους ποικίλλει ανάλογα με το μέγεθος του αμπελώνα και τις εδαφικές συνθήκες.

Ο χυμός των σταφυλιών μεταφερόταν σε βαρέλια που ήταν αποθηκευμένα σε αποθήκες μέσω μουλαριών. Η αμπελουργία της Πάρου άνθισε, παράγοντας εκατομμύρια βαρέλια κρασιού ετησίως.

Στο νησί υπήρχαν μεγάλα ημιβιομηχανικά οινοποιεία, όπως το Οινοποιείο Μωραΐτη, το Οινοποιείο Αλιπράντη, η Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών και πολλά άλλα πρόσφατα.