“Κοιταχτήκαμε και ξεσπάσαμε σε γέλια. Αρχίσατε να τρέχετε. Έτρεξα πίσω σου. Σε αυτό το σημείο γελούσαμε και τρέχαμε, αμήχανοι, διασκεδάζοντας, ανακουφισμένοι. Και τρέξαμε, αρκετά μακριά από τον μπράβο και την πλατεία και τις βαρετές συζητήσεις μας και τις τακτοποιημένες κάθετες γραμμές. Τρέξαμε μακριά από τα χάπια και το Mother Bar, τους άντρες που είχαμε μισήσει και που μας είχαν πληγώσει τόσο πολύ που έπρεπε να πληγώσουμε κι εμείς τους άλλους, και από τις ουρές του χάους και τους βρώμικους δρόμους, τις δονούμενες πίστες και τους γονείς μας και το ποτό μας. Εσύ έτρεξες στο Οζ, εγώ έτρεξα στην Ελλάδα, και ξέραμε ότι τα είχαμε καταφέρει, σκόπιμα υγιείς στην όμορφη μακρινή μας ακινησία”.

από το διήγημα, “Mother Bar”, της Christina Michael